Παύση Λειτουργιών: Ανάπτυγμα δημιουργικής διαδικασίας
Σοφία Σιμάκη
1. Εναντιοδρομία
Περπάτησα στην πόλη κρατώντας ένα στειλιάρι
Τρεις άνθρωποι με ρώτησαν: τι θα κάνεις μ’ αυτό;
Θα φτιάξω το καλούπι του και θα χύσω μέσα γύψο. Θα το
αντιγράψω, όχι για να το χρησιμοποιώ, αλλά για να το βλέπω.
Δεν θα κόψει, δεν θα σκάψει, δεν θα χτυπήσει τα πλευρά ή το
κεφάλι κάποιου. Θα δέχεται τα βλέμματα.
Φτιάχνω ένα καλούπι
Χύνω μέσα γύψο
Το αντιγράφω
Και μόλις πήξει, το ακουμπάω στον τοίχο και το κοιτάζω
Ο γιατρός είπε ακινησία, δεν θα κάνει τίποτα
Να μην σκάψει, να μην κόψει, να μην φτυαρίσει
Να μην σπάσω το κεφάλι ή τα πλευρά τους
Χωρίς λύση
2. Μοιρασιά
Κάπου θα βρω ένα σημείο
Να διαφέρουμε εγώ κι εσύ
Κι εκεί θα τραβήξω μια γραμμή
Και θα κόψω
Χρόνια να αποφασίζω εγώ ή εσύ
Το πρόβλημα της μοιρασιάς με έφαγε
Το πρόβλημα είναι όταν το ψαλίδι
Δεν υπηρετεί πια καμμιά κατασκευή
Μοιάζει τότε με απολίθωμα
Ενός πολιτισμού θαμμένου
Μόλις εκτεθεί στον ανοιχτό αέρα
Θρυμματίζεται
3. Αφοπλισμός
Από ντροπή ή εγωισμό,
ή επειδή έτσι φτιάχτηκαν,
θα συνεχίσουν ως το τέρμα,
να υπηρετούν τον προορισμό.
Όμως, κάθε φορά
που βάζουν μπρος,
μες στη ζεστή αναμονή της εκκίνησης,
οι μηχανές του κόσμου,
ονειρεύονται
παύση λειτουργιών.