⁰¹ Χλόη Ακριθάκη, Μπλε Πολυκατοικία, 2024, κολάζ
⁰² Χλόη Ακριθάκη, Πρωινός καφές στην πλατεία, 2024, κολάζ
⁰³ Χλόη Ακριθάκη, Περπατάνε ή κάθονται, 2024, κολάζ
⁰⁴ Χλόη Ακριθάκη, Ο φοίνικας στην πλατεία, 2024, κολάζ
⁰⁵ Χλόη Ακριθάκη, Μπλε Πολυκατοικία 2, 2024, κολάζ
⁰⁶ Χλόη Ακριθάκη, ΒΟΞ, 2024, κολάζ

Ο κινηματογράφος VOX. Κλειστός. Περιμένοντας το καλοκαίρι όπως κάθε χρόνο.

Το ζαχαροπλαστείο FLORAL. Δεν υπάρχει πια.

Ο τηλεφωνικός θάλαμος του ΟΤΕ. Μοντέρνα αρχαιολογία.

Τα ταξί στη γωνία, κίτρινα. Θυμάμαι τότε που άλλαξε το χρώμα τους, από γκρι έγινε κίτρινο.

Κάπου εκεί κι εγώ. Πίνοντας καφέ. Καπουτσίνο. Με ένα παλιό τετράδιο στο χέρι.

Κοιτάζω την πλατεία, εδώ και λίγες μέρες είναι και το γύρω πεζοδρόμιο μαντρωμένο με λαμαρίνα και ψηλό συρματόπλεγμα. Διαβάζω σε ένα τετράδιο του 1965 ότι τότε στεκόταν ένας φοίνικας «μέσα στη μαντρωμένη πρασινάδα της τρίγωνης πλατείας». Μετράω τρεις φοίνικες πίσω από το συρματόπλεγμα.

Ψάχνω στο Διαδίκτυο — πλατεία Εξαρχείων, φωτογραφίες.

Σε μια παλιά φωτογραφία βρίσκω τον «μαντρωμένο φοίνικα». Εκείνον που τότε στεκόταν μόνος του στην τριγωνική πλατεία. Τότε που λειτουργούσε το FLORAL, τότε που στον τηλεφωνικό θάλαμο μπαινόβγαιναν άνθρωποι.

Αναρωτιέμαι πόσο να έζησε εκείνος ο φοίνικας, αναρωτιέμαι πόσα χρόνια στέκονται εδώ «οι δικοί μου» φοίνικες.

Παρακολουθώ τους ανθρώπους γύρω μου. Περπατάνε ή κάθονται, συζητάνε ή κοιτάνε επίμονα στο κινητό τους. Κάποιος μονάχα αδρανεί. Νέοι οι περισσότεροι. Νέοι όπως ήταν ο Αλέξης τότε. Μουσική. Τα γκαρσόνι φέρνει έναν latte. Είναι μεσημέρι. Το σινεμά, διατηρητέο. Οι φοίνικες, πίσω από το συρματόπλεγμα και μέσα στο εργοτάξιο, παρακολουθούνε από ψηλά. Βλέπουν και από τις δύο μεριές του φράχτη. Ο ένας, ο πιο ψηλός, κουνάει ελαφρά τα ξερά, μακριά του φύλλα, βουβός μάρτυρας του χρόνου.

Πριν περίπου 60 χρόνια κάπου εδώ καθόταν κάποιος άλλος, με ένα διπλό ούζο, τελείως περαστικός. Κι εκείνος έβλεπε την μπλε πολυκατοικία, το σινεμά, τον έναν φοίνικα, τα ταξί, τους ανθρώπους. Πού να ήταν ο τηλεφωνικός θάλαμος;

Περνώντας από την πλατεία Εξαρχείων, βλέποντας τους μαντρωμένους φοίνικες, θυμήθηκα το παλιό τετράδιο. Δεν κάθομαι εδώ τυχαία.


Πλατεία Εξαρχείων, Μάιος 2024.